"Znaczenie tej powiastki, którą już dziś tylko jako rozrywkę i zabawę możemy traktować, leżało na pewno w jej prekursorstwie. Najtrafniej spostrzegł to Walter Scott przyznając, że to małe dziełko utorowało drogę jego "Ivanhoe". Pierwsza powieść gotycka przypominała rycerskie średniowiecze, wzbudziła zainteresowanie przeszłością". Dzisiaj nie interesuje już nas "Zamczysko
w Otranto" jako fakt w literaturze. Natomiast potwierdziły się walory czytelnicze tej opowieści, dzięki którym potrafi nas doskonale bawić: niesamowite perypetie bohaterów, w których losy ingerują nadprzyrodzone moce, zręcznie zawiązana intryga, trzymająca do końca w napięciu uwagę, co najważniejsze - "zabawny urok starej powiastki, która powinna wywołać życzliwy uśmiech współczesnego Czytelnika". (cytaty wg "Posłowia" tłumaczki) (Lubimyczytać.pl)
Zobacz pełny opis
Informacje o pozycji
Odpowiedzialność:
Horace Walpole ; ilustracje Szymon Kobyliński ; tłumaczenie Maria Przymanowska.
Horace Walpole, właśc. Horatio Walpole 4. hrabia Orford ur. 24 września 1717 w Londynie, zm. 2 marca 1797 tamże – angielski pisarz i arystokrata, syn Roberta Walpole’a, pierwszego premiera Wielkiej Brytanii. Był jednym z twórców gotycyzmu.
Od 1791 był hrabią Orford. Od 1741 zasiadał w brytyjskim parlamencie. Wzniósł pierwszą na wyspach rezydencję w stylu nawiązującym do gotyku – Strawberry Hill. Był autorem pierwszej na świecie powieści gotyckiej Zamczysko w Otranto 1764. Jego korespondencja Letters t. 1-19 stanowi cenny dokument życia kulturalnego epoki.
Walpole urodził [>>] się w Londynie jako najmłodszy syn brytyjskiego premiera Roberta Walpole’a. Podobnie jak ojciec, uczył się w Eton College i King’s College w Cambridge. Po ukończeniu uniwersytetu Walpole wybrał się w GrTour z poetą Thomasem Grayem. Podczas podróży obaj uwikłali się w liczne dysputy.
Walpole wrócił do Anglii w 1741 roku i dostał się do parlamentu z okręgu Callington w Kornwalii. Pozostał członkiem Parlamentu do 1754 roku.
Strawberry Hill, autor Paul Sandby
Jego architektoniczną kreacją, istniejącą do dzisiaj, jest Strawberry Hill, dom, który zbudował w Twickenham, w południowo-zachodnim Londynie, w którym wskrzesił styl gotycki wiele dekad przed jego następcami z czasów wiktoriańskich. Wymyślne połączenie neogotyku stało się nowym architektonicznym trendem.
W 1769 roku poeta-fałszerz Thomas Chatterton 1752–1770 wysłał Walpoleowi pracę Rowley’s History of England, rzekomo autorstwa Thomasa Rowleya, wymyślonego przez siebie mnicha z XV wieku, czym udało mu się na krótko oszukać pisarza. W 1770 roku Chatterton popełnił samobójstwo, a Walpole został niesłusznie oskarżony o przyczynienie się do jego śmierci. Zmarł w 1797 roku, a jego tytuł nie był więcej używany. Pozostawił po sobie dużą ilość korespondencji, która została opublikowana w wielu tomach, poczynając od 1798 roku. Podobnie duża kolekcja jego dzieł, wliczając w to pisma historyczne, została opublikowana bezpośrednio po jego śmierci. Podobnie jak swój ojciec, był zwolennikiem króla Jerzego II Hanowerskiego i królowej Karoliny, stając po ich stronie przeciw ich synowi, Fryderykowi, księciu Walii, o którym pisał złośliwie w swoich wspomnieniach. Był też częstym gościem na Boyl Farm w Thames Ditton, gdzie poznał Boyle-Walsinghamów oraz lorda Hertforda. Ojciec został hrabią Orford w 1742 roku. Starszy brat, 2. hrabia Orford 1701–1751, przekazał tytuł synowi, 3. hrabiemu Orford 1730–1791. Kiedy ten zmarł nie wstępując w związek małżeński, Horace Walpole otrzymał tytuł 4. hrabiego Orford. Przedmiotem różnych spekulacji była orientacja seksualna Walpole’a. Nigdy nie był żonaty, choć zaangażowany w szereg nieskonsumowanych flirtów z wolnymi stanem kobietami. Do bliskich mu osób zaliczano rzeźbiarkę Anne Seymour Damer 1749–1828 i pisarkę Mary Berry 1763–1852, którą niektóre źródła określały jako lesbijkę. Wiele ówczesnych osób określało go jako zniewieściałego. Historyk architektury, Timothy Mowl, w jego biografii Horace Walpole: The Great Outsider zakładał, że Walpole był zdeklarowanym homoseksualistą i wnioskował, że miał on romans z Thomasem Grayem podczas ich wspólnej podróży, porzuciwszy go następnie dla lorda Lincolna. Mimo to nie ma na to dokładnych dowodów, poza rozległą korespondencją Walpole’a, a wcześniejsi biografowie, jak: Wilmarth Sheldon Lewis, Brian Fothergill 1921–1990, autor The Strawberry Hill Set: Horace Walpole His Circle i Robert Wyndham Ketton-Cremer 1906–1969 pisali, że był on aseksualny.
