Informacje o pozycji | Odpowiedzialność: | Jan Andrzej Morsztyn ; wybór Bohdan Drozdowski. |
Seria: | Biblioteka Poetów - Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza : t. 324 |
Adres wydawniczy: | Warszawa : Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, cop. 2005. |
Opis fizyczny: | 101, [3] s. : il. ; 22 cm.Uwagi: | Ed. wg wyd. Agencji Praw Autorskich i Wydaw. Interart, 1995. | Skocz do: | Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki | | Dodaj recenzje, komentarz | |
Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):
(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)
Wyp nr 107
ul. Wiktorska 27
tel. 22 273 63 26
Sygnatura: 821-1 Lit. polska
Numer inw.: 29187
Dostępność: można wypożyczyć na 30 dni
schowekzamów
Inne wydania tej pozycji w zbiorach biblioteki:
Notka biograficzna:
Morsztyn, Jan Andrzej
Jan Andrzej Morsztyn urodził się 24 czerwca 1621[3] w Raciborsku, w pobliżu Krakowa. Jego ojciec był zamożnym ziemianinem, członkiem wspólnoty braci polskich. Rodzina korzeniami sięgała osiedlonego w XIV wieku na terenie Polski mieszczaństwa niemieckiego, lecz w tym czasie posiadała już polski tytuł szlachecki.
W młodych latach studiował na uniwersytecie w Lejdzie oraz odbył wraz z bratem podróż po Włoszech i Francji. Po powrocie związał się z dworem rodziny Lubomirskich i dzięki jej protekcji uzyskał kontakty na dworze królewskim. Od 1649 był dworzaninem Jerzego Lubomirskiego, [>>] a w 1653 został dworzaninem królewskim. Poseł na sejm 1653 roku z województwa sandomierskiego[4]. W 1656 rozpoczął karierę na dworze jako sekretarz królewski, a od 1658 referendarz koronny. W 1660 otrzymał starostwo małogoskie i w 1668 stanowisko podskarbiego wielkiego koronnego. W tym czasie brał udział w wielu misjach dyplomatycznych, m.in. jego podpis widnieje pod aktem pokojowym pokoju w Oliwie. W 1662 pobierał z kasy ambasadora francuskiego w Rzeczypospolitej Antoine de Lumbres’a pensję w wysokości 9000 franków za poparcie planu elekcji vivente rege kandydata francuskiego Ludwiki Marii Gonzagi. W 1661 w miejscu dworu rodzinnego w rejonie obecnego Placu marsz. J. Piłsudskiego w Warszawie wybudował piętrowy barokowy pałac z czterema wieżami, który dał początek Pałacowi Saskiemu. Poślubił w 1659 Katarzynę, siostrę pułkownika wojsk koronnych Henryka Gordona, damę dworu królowej Marii Ludwiki Gonzagi. Kilka lat później przeszedł na katolicyzm, którego był letnim i pozbawionym fanatyzmu wyznawcą. W latach 1667–1683 był starostą niegrodowym tucholskim.
Źródło: pl.wikipedia.org
Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki: