Pełne anegdot wspomnienia Jana Sztaudyngera - wybitnego fraszkopisarza i poety. W rozmowach, które prowadził z córką Anną w czasie ostatniej wielomiesięcznej chorobyby, opowiada o rodzinie, znajomych i przyjaciołach, przeżyciach z czasów wojny i o swojej pracy literackiej. Z opowieści wyłania się postać pisarza, który po mistrzowsku potrafił żonglować dowcipem oraz wzruszał życzliwością i pogodą ducha.
Jan Izydor Sztaudynger ur. 28 kwietnia 1904 w Krakowie, zm. 12 września 1970 tamże – polski poeta, fraszkopisarz, satyryk, teoretyk lalkarstwa, tłumacz.
ukę na Prywatnych Polskich Kursach Gimnazjalnych. W 1915 podjął naukę w II Gimnazjum im. Króla Jana Sobieskiego w Krakowie. Po jego ukończeniu i zdaniu matury podjął jednocześnie studia polonistyczne i germanistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1923 ukończył roczne Studia Pedagogiczne, a rok później uzyskał tytuł doktora filozofii na podstawie prac: Stosunek Garczyńskiego do religii oraz Wpływ Goethego na Garczyńskiego.
Po [>>] ukończeniu studiów Sztaudynger objął posadę nauczyciela języka polskiego w gimnazjum im. Władysława Jagiełły w Dębicy, a po odbyciu służby wojskowej w Szkole Podchorążych Pi ty w Zaleszczykach przeniósł się do Bydgoszczy, gdzie wykładał przez pół roku w Męskim Seminarium Nauczycielskim. W 1930 przeprowadził się do Poznania, gdzie przez cztery lata wykładał w Seminarium Nauczycielskim im. Ewarysta Estkowskiego. Ożenił się z Zofią Jankowską, w 1933 urodziła mu się córka Anna. W 1934 został wykładowcą Państwowej Szkoły Wydziałowej i prowadził wykłady 1938–1939 o teatrze lalek.
Po wybuchu wojny Sztaudynger z rodziną został aresztowany przez Niemców, osadzony w obozie przejściowym i przesiedlony do wsi Malice w Sandomierskim. W Opatowie brał udział w tajnym nauczaniu na poziomie gimnazjum.
W 1944 dotarł do Lublina i przy PKWN objął stanowisko w Resorcie Kultury i Sztuki, organizując pierwsze teatry lalek. Po wojnie osiedlił się w ?odzi. Objął na krótko posadę kierownika literackiego Teatru Lalek „Biedronka” Robotniczego Towarzystwa Przyjaciół Dzieci, a do marca 1950 pracował jako referent literatury w Wydziale Kultury i Sztuki Urzędu Wojewódzkiego w ?odzi.