Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):
(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)
Wyp. Nr 63
ul. Pułku Baszta 5
tel. 22 844 86 81
Sygnatura: 821-93
Numer inw.: 6821
Dostępność: można wypożyczyć na 30 dni
schowekzamów
BD nr XVII
ul. Puławska 238
tel. 22 844 66 43
Sygnatura: III/P
Numer inw.: 19096
Dostępność: można wypożyczyć na 30 dni
schowekzamów
BD nr XVII
ul. Puławska 238
tel. 22 844 66 43
Sygnatura: III/P
Numer inw.: 22036
Dostępność: można wypożyczyć na 30 dni
schowekzamów
Notka biograficzna:
Niziurski, Edmund
Edmund Niziurski ur. 10 lipca 1925 w Kielcach, zm. 9 października 2013 w Warszawie[1] – polski prozaik, publicysta, scenarzysta i dramaturg, a także socjolog i prawnik.
Twórca popularnych książek dla dorosłych i młodzieży, cechujących się charakterystycznym, nieco absurdalnym humorem słownym. Najbardziej znane to Księga urwisów 1954, Sposób na Alcybiadesa 1964 – szkolna lektura, w 1978 wpisana na Listę Honorową IBBY, Niewiarygodne przygody Marka Piegusa nagroda Orle Pióro przyznana przez czytelników „Płomyka” w 1970 roku, Klub włóczykijów, Naprzód, Wspaniali!, Adelo, [>>] zrozum mnie!, Awantura w Niekłaju, Siódme wtajemniczenie.
Syn Stanisława Niziurskiego, urzędnika państwowego, i Leokadii z Grethów. Był najstarszym spośród trojga rodzeństwa brat Mirosław został kompozytorem, profesorem sztuk muzycznych; siostra Zofia. Uczył się w Gimnazjum im. J. Śniadeckiego w Kielcach, jednak naukę przerwała wojna. Wraz z rodziną został ewakuowany na Węgry, gdzie kontynuował naukę w gimnazjum polskim dla uchodźców.
Do Polski wrócił w 1940 roku. Pracował jako robotnik w kieleckiej Hucie „Ludwików” i praktykant rolny w majątku Jeleniec pod Ostrowcem Świętokrzyskim. Uczył się na tajnych kompletach w Ostrowcu i w 1943 roku zdał egzamin maturalny; w tym samym roku rozpoczął eksternistyczne studia prawnicze na tajnych kompletach w Jeleńcu.
Po zakończeniu wojny kontynuował studia prawnicze w kieleckiej filii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego i Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Studiował równocześnie dziennikarstwo na Wyższej Szkole Nauk Społecznych w Krakowie 1946–1947 i socjologię na Uniwersytecie Jagiellońskim 1947. W 1947 roku ukończył studia prawnicze i uzyskał tytuł magistra.
Ożenił się w 1947 roku z Zofią Barbarą Kowalską. Mieszkał i pracował w Katowicach i Kielcach, a od 1952 roku w Warszawie. Pracował w redakcji tygodnika „Wieś”, rozwijając równocześnie własną twórczość literacką. W 1951 roku został członkiem Związku Literatów Polskich, a w 1952 roku członkiem ZAiKS. Był członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. W latach 1971–1982 należał do PZPR.
19 grudnia 2008 z rąk ministra kultury i dziedzictwa narodowego Bogdana Zdrojewskiego odebrał Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
Źródło: pl.wikipedia.org
Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki:
