J.D. Salinger, właśc. Jerome David Salinger ur. 1 stycznia 1919 w Nowym Jorku, zm. 27 stycznia 2010 w Cornish – amerykański pisarz, autor głośnej powieści Buszujący w zbożu 1951.
Urodził się pierwszego dnia 1919 roku, jako syn Sola Salingera, polskiego Żyda, sprzedawcy koszernego sera, i jego żony Marie z domu Jillich, o korzeniach szkocko-irlandzkich. Marie Salinger zmieniła później imię na Miriam. Miał starszą siostrę Doris 1911–2001.
Uczęszczał do szkół publicznych na Manhattanie, w 9. i 10. klasie do prywatnej McBurney School. Jako uczeń grał w szkolnych przedstawieniach [>>] i wykazywał w tym kierunku pewien talent, jednak ojciec sprzeciwiał się planom syna zostania aktorem. Po ukończeniu szkoły wstąpił do Valley Forge Military Academy w Wayne w Pensylwanii. W tym czasie zaczął więcej pisać. W 1936 rozpoczął naukę na New York University, zamierzał studiować pedagogikę specjalną. Wiosną przerwał jednak studia, a na jesieni tego roku ojciec wysłał go do Wiednia, gdzie miał zapoznać się z przemysłem i importem mięsa.
Zaczął pisać w wieku 15 lat.
Jego jedyną opublikowaną powieścią jest Buszujący w zbożu 1951, wyd. polskie 1961. Inne utwory tego autora to zbiory opowiadań: Dziewięć opowiadań 1953, wyd. polskie 1964, Wyżej podnieście strop, cieśle i Seymour – introdukcja 1963, wyd. polskie 1966. Bohaterami jego utworów są młodzi ludzie poszukujący sensu życia, miłości, nadziei. Ostatnim utworem, opublikowanym w „New Yorkerze” w 1965 roku, było opowiadanie „Hapworth 16, 1924”. W tym samym roku Salinger podjął decyzję o zaprzestaniu publikowania nowych opowiadań. W 1980 udzielił ostatniego wywiadu.
