Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):
(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)
Wyp. nr 84
ul. Modzelewskiego 71
tel. 22 844 62 71
Sygnatura: 821-1 Poezja polska
Numer inw.: 5745
Dostępność: można wypożyczyć na 30 dni
schowekzamów
Notka biograficzna:
Lenartowicz, Teofil
Teofil Aleksander Lenartowicz herbu Pobóg ur. 27 lutego 1822 w Warszawie, zm. 3 lutego 1893 we Florencji – polski poeta romantyczny, etnograf, rzeźbiarz i konspirator. Członek honorowy Towarzystwa Muzeum Narodowego Polskiego w Rapperswilu od 1890.
Pochodził ze szlacheckiej rodziny Lenartowiczów herbu Pobóg. Był synem Karola i Marii Kwasieborskiej herbu Cholewa. Ożenił się z Zofią Szymanowską herbu Młodzian, przyrodnią siostrą żony Adama Mickiewicza z którą miał syna Jana.
Związany był ze środowiskiem Cyganerii Warszawskiej oraz Entuzjastów i Entuzjastek. Współredagował [>>] „Dzwon Literacki” i publikował w „Bibliotece Warszawskiej”. Współpracował z Oskarem Kolbergiem i Romanem Zmorskim. Uczestniczył w konspiracji i powstaniu 1848 roku. W 1849 musiał uchodzić do Drezna. W 1852 przeniósł się do Paryża, a następnie w 1856 do Włoch, gdzie w 1860 osiadł we Florencji. Na emigracji m.in. wykładał literaturę słowiańską. W latach 1888-1893 był członkiem honorowym Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Przyjaźnił się z Elżbietą Bośniacką. Został pochowany w Krypcie Zasłużonych na Skałce w Krakowie.
Teofil Lenartowicz w futrzanej czapce
Ze względu na fascynację folklorem z rejonu Mazowsza co uczynił motywem naczelnym swojej poezji sam siebie nazywał Mazurzyną, biednym Mazurzyną lub lirnikiem mazowieckim.
Tworzył wiersze patriotyczne i religijne, poematy historyczne oraz liryki oparte na folklorze mazowieckim, a także rzeźby portretowe, nagrobki.
Debiutował w 1847 poematem Pierwsze przedstawienie Hamleta, opublikowanym w „Dzienniku Mód Paryskich”.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Teofil_Lenartowicz
Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki:
