Biblioteka Publiczna

Salamandra ; Cień Bafometa

Autor: Grabiński, Stefan

Notka biograficzna

Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):

(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)

Grabiński, Stefan

Stefan Grabiński ur. 26 lutego 1887 w Kamionce Strumiłowej, zm. 12 listopada 1936 we Lwowie – polski pisarz, przedstawiciel nurtu grozy w polskiej literaturze międzywojennej. Klasyk noweli fantastycznej, twórca horroru kolejowego, określany czasem mianem „polski Poe” lub „polski Lovecraft”. Największe uznanie zyskał jako nowelista. Zadebiutował w 1909 roku wydanym pod pseudonimem Stefan Żalny zbiorem opowiadań Z wyjątków. W pomrokach wiary, który nie zyskał jednak uznania krytyki ze względu na niewielką wartość artystyczną. Autor został dostrzeżony dopiero dzięki [>>] drugiemu tomowi pt. Na wzgórzu róż 1918. Sławę przyniósł mu Demon ruchu 1919 – cykl nowel grozy osnutych wokół motywu pociągu i stacji kolejowej. Zachęcony sukcesem, w krótkim czasie opublikował kolejne zbiory nowel, z których część stanowiły zamknięte cykle tematyczne: Szalony pątnik 1920, Niesamowita opowieść 1922, Księga ognia 1922, Namiętność 1930. Niektóre opowiadania Grabińskiego były także publikowane w ówczesnej prasie popularnej „Gazeta Kaliska”, „Słowo Polskie”, „Robotnik”, „Nowa Reforma” i literackiej „Maski”, „Pro Arte”, „Zdrój”. Mniejszą wartość artystyczną zwyczajowo przypisuje się jego powieściom. Salamandra 1924, Cień Bafometa 1926, Klasztor i morze 1928 oraz Wyspa Itongo 1934 współcześnie zostały niedostrzeżone lub ostro skrytykowane, po wojnie zaś uznano je za anachroniczne. Jest także autorem trzech dramatów Willa nad morzem, Zaduszki, Larwy, wystawianych na scenach Warszawy, Lwowa i Krakowa.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Stefan_Grabi%C5%84ski

---

Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki: