Teodor Parnicki ur. 5 marca 1908 w Berlinie-Charlottenburgu, zm. 5 grudnia 1988 w Warszawie – polski pisarz, autor powieści historycznych i historyczno-fantastycznych.
Ważniejsze utwory:
Trzy minuty po trzeciej debiut 1931, Lwów
Hrabia Julian i król Roderyk 1934, Lwów
Opowiadania 1934–1939, Lwów
Aecjusz, ostatni Rzymianin 1936, Lwów
Szkice literackie 1933-1939, Lwów
Srebrne Orły 1944, Jerozolima
Koniec Zgody Narodów 1955, Meksyk
Słowo i ciało 1958, Meksyk
Twarz Księżyca – Tom 1 1961, Meksyk
Nowa Baśń 1 – Robotnicy wezwani o jedenastej 1961, Meksyk
Twarz Księżyca Tom 2 [>>] 1961, Meksyk
Nowa Baśń 2 – Czas siania czas zbierania 1962, Meksyk
Tylko Beatrycze 1962, Meksyk
Nowa Baśń 3 – Labirynt 1963, Meksyk
I u możnych dziwny 1964, Meksyk
Nowa Baśń 4 – Gliniane Dzbany 1965, Meksyk
Koła na piasku 1965, Meksyk
Śmierć Aecjusza 1966, Meksyk
Nowa Baśń 5 – Wylęgarnie dziwów 1967, Meksyk
Twarz Księżyca Tom 3 1967, Warszawa
Zabij Kleopatrę 1968, Warszawa
Inne życie Kleopatry 1968, Warszawa
Tożsamość 1968, Warszawa
Nowa Baśń 6 – Palec Zagrożenia 1970, Warszawa
Muza dalekich podróży 1970, Warszawa
Staliśmy jak dwa sny 1972, Warszawa
Rodowód literacki 1973, Warszawa
Przeobrażenie 1973, Warszawa
Historia w literaturę przekuwana 1973, Warszawa
Sam wyjdę bezbronny 1975, Warszawa
Sekret trzeciego Izajasza 1980, Warszawa
Dary z Kordoby 1981, Warszawa
Rozdwojony w sobie 1981, Warszawa
Kordoba z darów 1986, Warszawa
Opowieść o trzech Metysach wydanie pośmiertne 1994, Warszawa
Ostatnia powieść wydane pośmiertnie 2003, Warszawa
Dzienniki z lat osiemdziesiątych wydanie pośmiertne 2008, Kraków