Późną jesienią roku 1950 Ernest Hemingway przyjechał do Paryża i zatrzymał się w swym ulubionym hotelu Ritz, położonym w sercu miasta, przy placu Vendome. Przeżył tam niezapomniane chwile po oswobodzeniu miasta spod okupacji niemieckiej, późnym latem roku 1944. Toteż nie zdziwił się wcale, kiedy stary portier przyniósł mu dwa przysypane kurzem kuferki, które przed sześciu laty pisarz pozostawił w
hotelowym depozycie. Zdziwił się natomiast, kiedy je otworzył i znalazł tam notatki ze swego pobytu w Paryżu w latach dwudziestych. Zasiadł do odczytywania tych zapomnianych rękopisów i stwierdził, że zawierają bardzo bogaty i żywy po latach materiał obserwacyjny dotyczący wybitnych osobistości życia artystycznego i towarzyskiego w stolicy Francji, która byłą w tym czasie prawdziwą stolicą światowej sztuki.
Ernest Miller Hemingway ur. 21 lipca 1899 w Oak Park w Illinois, zm. 2 lipca 1961 w Ketchum w Idaho – amerykański pisarz i dziennikarz. Jest autorem takich powieści jak Słońce też wschodzi, Pożegnanie z bronią, Komu bije dzwon oraz opowiadań Śniegi Kilimandżaro i Stary człowiek i morze. Często jest przedstawiany jako klasyczny przedstawiciel literatury amerykańskiej. Styl pisania Hemingwaya stał się znany jako „iceberg theory”. Miał cztery żony i troje dzieci. Jeden z najwybitniejszych pisarzy XX wieku[1][2].
Hemingway dorastał w Oak Park. Po skończeniu liceum pracował [>>] przez kilka miesięcy dla gazety „The Kansas City Star”. W 1918 roku w trakcie I wojny światowej został ciężko ranny i po odzyskaniu sił powrócił do domu. Jego doświadczenia wojenne stanowiły podstawę do napisania powieści Pożegnanie z bronią. W 1921 roku poślubił Hadley Richardson, po czym razem zamieszkali w Paryżu. Tam przebywał wśród innych pisarzy ze straconego pokolenia. Bazując na wcześniejszych przeżyciach ze święta Sanfermines w 1926 roku wydał swoją pierwszą powieść Słońce też wschodzi, która przyniosła mu światową sławę. W 1927 roku rozwiódł się z Hadley i ożenił się z Pauliną Pfeiffer.
W 1940 roku, po 13 latach małżeństwa, Hemingway i Paulina rozwiedli się. W tym samym roku autor poślubił Marthę Gellhorn i opublikował powieść Komu bije dzwon. Hemingway rozstał się z Marthą, kiedy poznał w Londynie Mary Welsh. Podczas II wojny światowej brał udział między innymi w wyzwoleniu Paryża i ofensywie w Ardenach.
W 1952 roku podczas pobytu na safari dwukrotnie przeżył wypadki lotnicze. Został laureatem Nagrody Pulitzera za opowiadanie Stary człowiek i morze w 1953 roku oraz Nagrody Nobla w dziedzinie literatury rok później.
Hemingway popełnił samobójstwo w swoim domu w Ketchum w 1961 roku.
Powieści
Wiosenne potoki, 1926 The Torrents of Spring
Słońce też wschodzi, 1926 The Sun Also Rises, wydane także jako Fiesta, wyd. pol. 1958
Pożegnanie z bronią, 1929 A Farewell to Arms, wyd. pol. 1931
Mieć i nie mieć, 1937 To Have To Have Not, 1937
Za rzekę, w cień drzew, 1950 Across the River Into the Trees, 1950
Komu bije dzwon, 1940 For Whom the Bell Tolls, 1940, wyd. pol. 1957
Wyspy na Golfsztromie, 1970 Islands in the Stream, 1970
Rajski ogród, 1986 The Garden of Eden, 1986
Zbiory opowiadań
Three Stories Ten Poems, 1923
In Our Time, 1925
Men Without Women, 1927
Winner Take Nothing, 1933
The Essential Hemingway, 1947
The Snows of Kilimanjaro Other Stories, 1961
The Nick Adams Stories, 1972
The Complete Short Stories of Ernest Hemingway, 1987
Inne
Piąta kolumna wyd. pol. 1965, 49 opowiadań wyd. pol. 1999 The Fifth Column the First Forty-Nine Stories, 1938[b]
Śmierć po południu, 1932 Death in the Afternoon, wyd. pol. 1971
Zielone wzgórza Afryki, 1935 The Green Hills of Africa, wyd. pol. 1959
Stary człowiek i morze, 1952 The Old Man the Sea, wyd. pol. 1956
Hemingway, The Wild Years, 1962
Ruchome święto, 1964 A Moveable Feast, wyd. pol. 1966
By-Line: Ernest Hemingway, 1967
Ernest Hemingway: Cub Reporter, 1970
88 Poems, 1979
The Dangerous Summer, 1985
Dateline: Toronto, 1985
To co prawdziwe o świcie True at First Light, 1999
Under Kilimanjaro, 2005
![Okładka książki 49 [Czterdzieści dziewięć] opowiadań 1](okladki/ISBN/8372/8372005532.jpg)
