Biblioteka Publiczna

Okamgnienie

Autor: Lem, Stanisław

Notka biograficzna

Słynna książka non-fiction Stanisława Lema - niezmiennie pobudzająca do krytycznego myślenia o otaczającej nas rzeczywistości i technologii. Okamgnienie wydane po raz pierwszy w 2000 roku, po wielu latach milczenia pisarza, okazuje się lekturą niezwykle inspirującą. Diagnoza, jaką autor postawił na początku XXI wieku, zdumiewa swoją trafnością. Klasyk literatury fantastycznej "schodzi na ziemię" i

rozlicza się z pop-naukowym postrzeganiem technologii i rozwoju ludzkości. "Ogarnięcie, chociażby silnie streszczające, stanu naszej współczesnej wiedzy nie jest już na siły jednego człowieka". (fragment książki) Stanisław Lem rozprawia się w Okamgnieniu z własnymi hipotezami na temat rozwoju ludzkości i dawnymi złudzeniami co do możliwości nauki. Robi to wyjątkowo surowo, widząc we współczesnej kulturze masowej przede wszystkim niekompetencję i ignorancję. Sensacyjne doniesienia prasowe, pseudonaukowe publikacje i rosnąca komercjalizacja dokonująca się na styku nauki i mediów stwarzają w efekcie fałszywy obraz rzeczywistości - pełen uproszczeń i przekłamań. Tymczasem Lem swoimi tekstami stara się przywrócić właściwe proporcje hurraoptymistycznym zapowiedziom dotyczącym nieograniczonych możliwości postępu w dziedzinie medycyny, inżynierii genetycznej, astrofizyki, a także ewolucyjnego i technologicznego samodoskonalenia człowieka. Pozostaje mistrzem ciętego słowa i lapidarności formy, podając jak na tacy wiedzę i wątpliwości, które po ćwierćwieczu nadal brzmią wyjątkowo aktualnie.

Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):

(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)

Lem, Stanisław

Stanisław Herman Lem ur. 12 lub 13 września 1921 we Lwowie, zm. 27 marca 2006 w Krakowie – polski pisarz science fiction, filozof i futurolog oraz krytyk. Jego debiutem książkowym była wydana w 1951 roku powieść Astronauci. Kolejne powieści fantastyczno-naukowe jego autorstwa to: Obłok Magellana 1955, Eden 1959, Pamiętnik znaleziony w wannie 1961, Powrót z gwiazd 1961, Solaris 1961, Niezwyciężony 1964, Głos Pana 1968, Wizja lokalna 1982, Fiasko 1987 i Pokój na Ziemi 1987. Był również autorem trylogii Czas nieutracony 1955 oraz cyklu groteskowych opowiadań fantastyczno-naukowych: [>>] Dzienniki gwiazdowe 1957, Księga robotów 1961, Bajki robotów 1964, Cyberiada 1965, Opowieści o pilocie Pirxie 1968. Napisał recenzje nieistniejących książek Doskonała próżnia, 1971, a także wstępy do nieistniejących dzieł Wielkość urojona, 1973. Jest autorem zbiorów esejów, felietonów i publicystyki literackiej, w tym: Wejście na orbitę 1962, Summa technologiae 1964, Filozofia przypadku 1968, Fantastyka i futurologia 1970, Rozprawy i szkice 1975. Jego twórczość porusza tematy takie jak: rozwój nauki i techniki, natura ludzka, możliwość porozumienia się istot inteligentnych czy miejsce człowieka we Wszechświecie. Dzieła Lema zawierają odniesienia do stanu współczesnego społeczeństwa i refleksje naukowo-filozoficzne na jego temat. Jest najczęściej tłumaczonym polskim pisarzem, a w pewnym okresie był najbardziej poczytnym nieanglojęzycznym pisarzem SF. Jego książki przetłumaczono na ponad 40 języków, osiągnęły łączny nakład ponad 30 milionów egzemplarzy. Był odznaczony między innymi medalem „Gloria Artis” i najwyższym polskim odznaczeniem państwowym Orderem Orła Białego. Jego nazwiskiem nazwano planetoidę oraz pierwszego polskiego satelitę naukowego.

Źródło: pl.wikipedia.org

---

Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki: