Biblioteka Publiczna

Dziwna kamienica : Warszawa dwudziestolecia międzywojennego : teksty niewydane

Autor: Dołęga-Mostowicz, Tadeusz

Notka biograficzna

Dziwna kamienica - opis wydawcy. Kolejny tom tekstów niewydanych Tadeusza Dołęgi-Mostowicza pt. "Dziwna kamienica" zawiera wybór artykułów dotyczących przedwojennej Warszawy oraz osobistych, "warszawskich" doświadczeń samego autora. Ten swoisty dokument epoki zawiera unikalne opisy życia kulturalnego stolicy, życia codziennego i odświętnego jej mieszkańców czy tajników (często niechlubnych) funkcjonowania administracji

miejskiej. Znajdziemy tu również wzmianki o niepozornych miejscowościach, które dziś są już częścią stolicy. Ponadczasowość i prawdziwość to powody, dla których szczególnie warto czytać stare, choć niestarzejące się felietony Mostowicza. Do Świdra, jak wiadomo, jedzie się półtorej godziny z okładem Kolejką Wawerską, rodzoną siostrzycą Wilanowskiej, obie bowiem szanują jedną maksymę łacińską: festina lente. Jeżeli kto spojrzy na męczący się w beznadziejny sposób samowarek i majestatyczny powolny bieg "pociążku" musi się zgodzić, że dojazdowe kolejki są żywym dowodem zastosowania powyższej maksymy (fragment tekstu) "W Świdrze i jego okolicach". Przeciętny śmiertelnik warszawski nie domyśla się nawet jak tragiczna nuda obrała sobie siedlisko w biurach naszego czcigodnego Magistratu za odrapanym majestatem fasady. Siedzą potentaci przy biurkach i ziewają. Stoi 3-ch woźnych przy każdych drzwiach i drzemią... - Latem to chociaż muchy są, można łapać, zawsze jakieś zajęcie... a teraz? (fragment tekstu) "Jak można z nudów ludziom szkodzić?".

Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):

(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)

Dołęga-Mostowicz, Tadeusz

Tadeusz Dołęga-Mostowicz ur. 10 sierpnia 1898 w folwarku Okuniewo koło Głębokiego, zm. 20 września 1939 w Kutach – polski pisarz, prozaik, scenarzysta i dziennikarz. Jego najbardziej znaną powieścią jest Kariera Nikodema Dyzmy 1932, kilkakrotnie zekranizowana, m.in. jako serial telewizyjny o tym samym tytule. Syn Stefana i Stanisławy z Popowiczów[3]. W 1915 ukończył gimnazjum w Wilnie, a następnie rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Kijowie. Należał w tym czasie do konspiracyjnej Polskiej Organizacji Wojskowej. W 1917 przerwał studia i wyjechał do Warszawy, [>>] gdzie zaciągnął się ochotniczo do wojska. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. W latach 1922–1926 był współpracownikiem, a następnie redaktorem dziennika „Rzeczpospolita”, wówczas związanego z chadecją; jako felietonista używał wtedy pseudonimu C. hr. Zan. Jego antysanacyjne felietony padały ofiarą cenzury. W publicystyce poruszał m.in. drażliwe politycznie sprawy: aresztowania gen. Juliusza Malczewskiego, zaginięcia gen. Włodzimierza Zagórskiego i pobicia posła Jerzego Zdzi wskiego.

Źródło: pl.wikipedia.org

---

Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki: