Biblioteka Publiczna

Crime and punishment

Tytuł oryginału : "Prestuplenie i nakazanie ".
Inny tytuł: "Zbrodnia i kara ".

Autor: Dostoevskij, Fedor Mihajlovič

Notka biograficzna

Crime and Punishment is one of the greatest and most readable novels ever written. From the beginning we are locked into the frenzied consciousness of Raskolnikov who, against his better instincts, is inexorably drawn to commit a brutal double murder. From that moment on, we share his conflicting feelings of self-loathing and pride, of contempt for and need of others, and of terrible despair and hope of redemption: and, in a remarkable transformation of the detective novel, we follow his

agonised efforts to probe and confront both his own motives for, and the consequences of, his crime. The result is a tragic novel built out of a series of supremely dramatic scenes that illuminate the eternal conflicts at the heart of human existence: most especially our desire for self-expression and self-fulfilment, as against the constraints of morality and human laws; and our agonised awareness of the world`s harsh injustices and of our own mortality, as against the mysteries of divine justice and immortality.

Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):

(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)

Dostoevskij, Fedor Mihajlovič

Urodzony: 30 października 1821 Zmarły: 28 stycznia 1881 Rosyjski powieściopisarz. Studiował w Petersburgu inżynierię. Początkowo zarabiał jako tłumacz. Już pierwsza powieść „Biedni ludzie” 1845, wydanie polskie 1929 przyniosła mu wielki sukces. W kolejnych stał się mistrzem analizy psychologicznej. Tworzył prozę na pograniczu realności i wyobraźni. Był zafascynowany irracjonalnymi pierwiastkami natury ludzkiej oraz walką dobra ze złem czającym się wszędzie. Tu: „Sobowtór” 1846, wydanie polskie 1962, „Białe noce” 1848, wydanie polskie 1902. Na dalszą [>>] twórczość wywarło silny wpływ aresztowanie go za działalność polityczną, wyrok śmierci 1849 zamieniony na katorgę i służbę wojskową, które to przeżycia znalazły oddźwięk m.in. we „Wspomnieniach z domu umarłych” 1860-1862, wydanie polskie 1897. Atakował ówczesny indywidualizm filozoficzny, dopatrując się w nim destrukcyjnego wpływu na człowieka i jego moralność, m.in. w „Notatkach z podziemia” 1864, wydanie polskie 1929 oraz w „Zbrodni i karze” 1866, wydanie polskie 1887-1888. Mimo sukcesu jednej z najwybitniejszych swoich powieści - „Zbrodni i kary” – popadł w długi i uciekł przed wierzycielami za granicę 1867-1871, gdzie wydał „Idiotę” 1868, wydanie polskie 1909 oraz „Biesy” 1872, wydanie polskie 1908. Ta druga powieść przyniosła mu europejski rozgłos. W „Braciach Karamazow” 1879-1880, wydanie polskie 1913 potępił zarówno kapitalistyczną cywilizację, jak ruchy socjalistyczne i rewolucyjne, zarzucając im zagubienie wartości chrześcijańskich i opowiadając się stanowczo przeciwko ateizmowi. Był pisarzem pełnym moralnej pasji, nowatorem artystycznym wahającym się między skrajnym sceptycyzmem i nadzieją. Jest jednym z największych pisarzy czasów nowożytnych, wywarł duży wpływ na literaturę światową. W polskich przekładach także: „Dzieła” 1928-1929, „Z pism” tom 1-11, 1955-1964.

Źródło: lubimy czytać

---

Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki: