Biblioteka Publiczna

Wybór poezji

Autor: Słowacki, Juliusz

Notka biograficzna

Twórczość Juliusza Słowackiego jest bardzo różnorodna i nie da się jej sklasyfikować jako jednego modelu literackiego. Jego liryki przechodzą kilka etapów, w trakcie których dokonuje się ewolucja od sentymentalizmu, przez romantyczny bajronizm, aż po rewolucyjny romantyzm, skupiony na tematyce narodowej i patriotycznej, a pod koniec życia genezyjski mistycyzm. W niniejszym zbiorze znajdują się m.in. utwory: Oda do wolności, Piramidy, Grób Agamemnona, Testament mój, W pamiętniku Zofii Bobrówny, Do Ludwika Norwida, Sowiński w okopach Woli.

---

1. Sonet
2. Do Ludwika Szpitznagla
3. Sonety
4. I
5. II
6. III
7. IV
8. Oda do wolności
9. I
10. II
11. III
12. IV
13. V
14. VI
15. VII
16. VIII
17. IX
18. Hymn
19. Kulik
20. Pieśń legionu litewskiego
21. Nie wiadomo co, czyli romantyczność
22. Epilog do ballad
23. Paryż
24. Duma o Wacławie Rzewuskim
25. W sztambuchu Marii Wodzińskiej
26. Rozłączenie
27. Ostatnie wspomnienie. Do Laury
28. Rzym
29. Sumienie
30. Ułamki
31. Hymn
32. Do Teofila Januszewskiego
33. Piramidy
34. Na szczycie piramid
35. Pieśń na Nilu
36. Rozmowa ż piramidami
37. List do Aleksandra H[ołyńskiego] (pisany na łódce nilowej)
38. Grób Agamemnona
39. [Czyż dla ziemskiego tutaj wojownika...]
40. [I porzuciwszy drogę światowych omamień (urywek)
41. Z listu do księgarza
42. Do A[nieli] M[oszczeńskiej]
43. I
44. Sonet II do A[nieli] M[oszczeńskiej]
45. Do Z. Krasińskiego
46. Na sprowadzenie prochów Napoleona
47. I
48. II
49. III
50. IV
51. V
52. VI
53. VII
54. VIII
55. Do matki
56. Wschód słońca nad Salaminą
57. D. E...
58. W albumie E. hr. Krasińskiej
59. Pogrzeb kapitana Meyznera
60. [Anioły stoją na rodzinnych polach...]
61. Testament mój
62. Do pani Joanny Bobrowej
63. Tak mi, Boże, dopomóż
64. [Radujcie się! Pan wielki narodów nadchodzi]
65. I
66. Do Ludwiki Bobrówny
67. W pamiętniku Zofii Bobrówny
68. Do pastereczki, siedzącej na druidów kamieniach w Pornic nad oceanem
69. [Los mię już żaden nie może zatrwożyć...]
70. [Kiedy się w niebie gdzie zejdziemy sami...]
71. [Śmierć, co trzynaście lat stała...]
72. [Dusza się moja zamyśla głęboko...]
73. Do matki (urywek)
74. [Bo mię matka moja miła...]
75. Proroctwo
76. [Śni mi się jakaś wielka powieść...]
77. [Niedawno jeszcze - kiedym spoczywał...]
78. [W ostatni dzień]
79. [Oto Bóg, który łona tajemnic odmyka...]
80. [Mój Adamito...]
81. [Na jednej górze...] (urywek)
82. [Bóg duch, innego zwać nie będziecie...]
83. Odpowiedź na «Psalmy przyszłości»
84. Wspomnienie pani de St. Marcel z domu Chauveaux
85. [Jakieś złote się szeregi...] (urywek)
86. [Bo to jest wieszcza najjaśniejsza chwała...]
87. Uspokojenie
88. [Panie! Jeżeli zamkniesz słuch narodu...]
89. [Kiedy prawdziwie Polacy powstaną...]
90. [Zakończył śpiewak, a my zasłuchani...]
91. [Pośród niesnasek Pan Bóg uderza]
92. [Ty głos cierpiący podnieś...]
93. [Narodzie mój]
94. Do Franciszka Szemiotha
95. [Nie używałem leków i lekarzy...]
96. [Prowadził mnie na bardzo ciemne wężowisko...] (urywek)
97. [Polsko, ojczyzno! Padaj ze mną na kolana...]
98. [Snycerz był zatrudniony Dyjany lepieniem...]
99. Wierzę
100. [Najpiękniejszy, najświętszy Boga tron na ziemi...] (urywek)
101. [Przez furie jestem targan...]
102. Sen z 30-go na 31-go stycznia 1847 r. (urywek)
103. Córka Cerery
104. Córka Cerery [Gdzie światła gorą...] (fragment)
105. [Powstał naród wykonawca...]
106. Zachwycenie (urywek)
107. [Na drzewie zawisł wąż...]
108. [Gdybym się nie czuł nieśmiertelnym duchem...]
109. [Wiesz, panie iżem zbiegał świat szeroki...] (fragment)
110. [Panie! O którym na niebiosach słyszę...] (urywek)
111. [Teraz pod żadną światową się władzę...]
112. [Gdy noc głęboka wszystko uśpi i oniemi...]
113. [Dajcie mi tylko jedne ziemi milę...]
114. [Mój król, mój pan - to nie mocarz żądny...]
115. [Jak dawniej - oto stoję na ruinach...] (urywek)
116. [Jeżeli ci Pan nie zbuduje domu...] (urywek)
117. [Ta ręka, która Krzemieniec wystrzygła...]
118. [Wielcyśmy byli i śmieszniśmy byli...]
119. [Hosanna! Ręce podnieśmy...]
120. [Anioł ognisty, mój anioł lewy...]
121. [Jest najsmutniejsza godzina na ziemi...] (urywek)
122. [O Polsko moja! tyś pierwsza światu...]
123. Do autora skarg Jeremiego
124. Poeta i natchnienie (fragment)
125. Do Ludwika Norwida
126. Do Ludwika Norwida w braterstwie idei świętej
127. I
128. II
129. III
130. IV
131. V
132. VI
133. VII
134. VIII
135. IX
136. X
137. [Wyjdzie stu robotników...]
138. [Oto kolumna ducha stoi...] (fragment)
139. [A jednak ja nie wątpię - bo się pora zbliża...]
140. [I ani mi na polu wzniesiono kurhanów...] (urywek)
141. [O najstraszniejsza ze wszystkich tajemnic...] (urywek)
142. [Otóż podstawa wasza...] (fragment)
143. [Duch i trup, który na płomieniach lata...]
144. [I wstał Anhelli z grobu...]
145. [Polak, jak mówią - ujrzysz go zapewne...] (urywek)
146. Sowiński w okopach woli
147. Posłowie
148. I. Biografia Juliusza Słowackiego
149. II. Kalendarium życia i twórczości Słowackiego
150. III. W kręgu epoki
151. IV. Cechy twórczości Juliusza Słowackego
152. V. Analiza i interpretacja poezji
153. Testament mój
154. Rozłączenie
155. Grób Agamemnona
156. Hymn (Smutno mi, Boże)
157. Z pamiętnika Zofii Bobrówny
158. Sowiński w okopach Woli
159. Rozmowa z piramidami
160. Do matki [Zadrży ci nieraz serce]
161. Hymn [Bogarodzica]

Zobacz spis treści

Inne wydania tej pozycji w zbiorach biblioteki:

Notka biograficzna:

Słowacki, Juliusz

Juliusz Słowacki herbu Leliwa ur. 4 września 1809 w Krzemieńcu, zm. 3 kwietnia 1849 w Paryżu[1] – polski poeta, przedstawiciel romantyzmu, dramaturg i epistolograf. Obok Mickiewicza i Krasińskiego określany jako jeden z Wieszczów Narodowych. Twórca filozofii genezyjskiej pneumatycznej, epizodycznie związany także z mesjanizmem polskim, był też mistykiem. Obok Mickiewicza uznawany powszechnie za największego przedstawiciela polskiego romantyzmu. Utwory Słowackiego, zgodnie z duchem epoki i ówczesną sytuacją narodu polskiego, podejmowały istotne problemy związane z walką narodowowyzwoleńczą, [>>] z przeszłością narodu i przyczynami niewoli, ale także poruszały uniwersalne tematy egzystencjalne. Jego twórczość wyróżniała się mistycyzmem, wspaniałym bogactwem wyobraźni, poetyckich przenośni i języka. Jako liryk zasłynął pieśniami odwołującymi się do Orientu, źródeł ludowych i słowiańszczyzny. Był poetą nastrojów, mistrzem operowania słowem. Obok Cypriana Kamila Norwida i Tadeusza Micińskiego uważany za największego z mistyków polskiej poezji. Miał zresztą i opisał je w Raptularzu doświadczenia mistyczne. Wywarł ogromny wpływ na późniejszych poetów Młodej Polski i dwudziestolecia międzywojennego, m.in. Antoniego Langego, Krzysztofa Kamila Baczyńskiego, Jana L nia. 9 stycznia 2009 Sejm Rzeczypospolitej Polskiej ogłosił rok 2009 Rokiem Juliusza Słowackiego.

Źródło: pl.wikipedia

---

Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki:

Nowości z działu Biograficzna: