Biblioteka Publiczna

Pamiętniki cesarzowej Katarzyny II jej własną ręką spisane

Tytuł oryginału: "Mémoires de l`Impératrice Catherine II, ".

Autor: Katarzyna

Notka biograficzna

Pamiętniki cesarzowej Katarzyny II jej własną ręką spisane - opis wydawcyUjawnione zapiski bezwzględnej carycy Katarzyna II - a właściwie księżna Zofia Augusta Anhalt-Zerbst - urodziła się w 1729 roku w Szczecinie. Znana jako Katarzyna Wielka była żoną cara Piotra III, lecz po niecałym roku jego rządów w wyniku przewrotu pałacowego sama została cesarzową Rosji i władała nią do

końca życia - zmarła w 1796 roku. Rządy Katarzyny II były niezwykle surowe, pod jej panowaniem Rosja rosła w siłę, a buntowników wysyłano na Syberię. Do kontrowersyjnego wizerunku władczyni przyczyniły się także rozwiązły tryb życia, despotyczny charakter oraz agresywna polityka. Pamiętniki. obejmują zapiski cesarzowej dotyczące lat 1744-1759 - w zapieczętowanej kopercie znalazł je po śmierci cesarzowej jej syn, Paweł. Po raz pierwszy drukiem zostały wydane przez Aleksandra Herzena w Londynie w 1858 roku."Podczas czytania tych pamiętników niezmiernie zadziwia, że wciąż zapomina się o jednej rzeczy, i to tak, że nie pojawia się ona nigdzie: Rosja i naród. Dla tamtych czasów to cecha charakterystyczna. Pałac Zimowy ze swą machiną administracyjną i wojskową był oddzielnym światem. Niby okręt płynący na powierzchni miał całkowicie jednostronny stosunek do mieszkańców głębin oceanu: zjeść ich. To było Państwo dla Państwa. Zorganizowane na modłę niemiecką, stawiało się na pozycji zwycięzcy nad ludem. W tych monstrualnych koszarach, w tej przeogromnej kancelarii panowała dyscyplina jak na polu bitwy. Jedni wydawali i przekazywali rozkazy, inni w milczeniu byli im posłuszni. W jednym tylko miejscu ludzkie namiętności i pasje okazywały się chwiejne i burzliwe, a tym miejscem w Pałacu Zimowym było foyer domowe - nie narodu, ale państwa. Za potrójną linią straży, w bogato zdobionych salonach wrzało gorączkowe życie, pełne intryg i walk, dramatów i tragedii. To tam, w mroku alkowy, w ferworze orgii, z dala od donosicieli i policji decydowano o losach Rosji." Aleksander Herzen (tłum. E. Derelkowska)

Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):

(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)

Katarzyna

Katarzyna II Aleksiejewna Wielka, urodzona jako Zofia Fryderyka Augusta, niem. Sophie Friederike Auguste von Anhalt-Zerbst ur. 2 maja 1729 w Szczecinie[2], zm. 6 listopada?/17 listopada 1796 w Petersburgu – księżniczka anhalcka, żona wielkiego księcia, później cesarza rosyjskiego Piotra III, a po dokonaniu zamachu stanu samodzielna cesarzowa Rosji w latach 1762–1796. Podziwiana przez zachodnich filozofów za mądrość, umiłowanie wiedzy, sztuki i sprzyjanie oświeceniu, nazywana przez nich „Semiramidą Północy”, w rzeczywistości rządziła niezwykle twardą ręką. Nakaz Katarzyny [>>] [>>] II z 1767 roku definiujący zasady polityki i system prawny zapoczątkował okres absolutyzmu oświeconego w Rosji. Zreformowała oświatę i utworzyła pierwszą w Rosji szkołę dla dziewcząt 1764. Dokonała reformy podziału administracyjnego Rosji. Doprowadziła do sekularyzacji dóbr duchownych, uwłaszczenia chłopów cerkiewnych i zmniejszenia ich obowiązków względem cerkwi 1764. Wydała Manifest o wolności gospodarczej 1775 oraz Gramotę o prawach i wygodach miejskich 1785, oficjalnie ustanawiając stan mieszczański i samorząd miejski. Gramota o prawach, wolności i przywilejach szlacheckich 1785 doprowadziła do wzmocnienia pozycji szlachty i jednocześnie pogorszenia sytuacji chłopów z majątków szlacheckich, którzy byli pozbawieni większości swych praw i stali się obiektem handlu. Po powstaniu chłopskim Jemieljana Pugaczowa wprowadziła politykę represji wobec każdego przejawu niezadowolenia. Uczestniczyła w rozbiorach Polski. Uważana jest za jedną z najwybitniejszych władców Rosji.

Źródło: https://pl.wikipedia.org

---

Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki: