Dziedzictwo Chopina i szkice muzyczne
Autor: Iwaszkiewicz, Jarosław
"Piszę o muzyce, ponieważ ją kocham, ponieważ chce mi się o niej pisać", objaśniał Jarosław Iwaszkiewicz genezę swych szkiców muzycznych, podkreślając jednocześnie, jak ważna jest dla niego ta sztuka. "Dziedzictwo Chopina i szkice muzyczne" to książka o trwającym wiele lat związku pisarza z muzyką. Na tom składają się eseje i artykuły w przeważającej części
niepublikowane w żadnej z książek Iwaszkiewicza, kilka odczytanych z rękopisów. Refleksja nad dziełem Chopina, Szymanowskiego i Bacha, wspomnienia zawarte w rozdziale "Moje koncerty" oraz dwa cykle felietonów: "Listy o muzyce" i "Rozmowy o książkach" prezentują rozległość zainteresowań pisarza, dają pojęcie o temperaturze, z jaką traktował muzyczne problemy. Muzykę uznawał Iwaszkiewicz za kwintesencję sztuki, przypominała mu ona o wadze powołania artysty. Była lekiem na niepokoje rzeczywistości historycznej i zamęt życia literackiego, "złotym kluczem, który otwiera strumień łez". Książka ta - bogato ilustrowana - będzie niespodzianką nawet dla znawców twórczości Jarosława Iwaszkiewicza.
Zobacz pełny opisOdpowiedzialność: | Jarosław Iwaszkiewicz ; wybór, opracowanie tekstu i posłowie Radosław Romaniuk. | ||||||||
Hasła: | Chopin, Fryderyk - (1810-1849) 1701-1800 1801-1900 1901-2000 Muzyka polska - historia - 19-20 w. Muzyka - historia - 18-20 w. Publicystyka polska - 20 w. | ||||||||
Adres wydawniczy: | Warszawa : Państwowy Instytut Wydawniczy, cop. 2010. | ||||||||
Opis fizyczny: | 443, [2] s. : il. ; 25 cm. Uwagi: | Bibliogr. s. 433-436. Indeks. | Powiązane zestawienia: | Chopin Fryderyk | Muzyka (historia, teoria) Publicystyka i reportaż polski Skocz do: | Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki | Dodaj recenzje, komentarz | |
Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):
(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)
Notka biograficzna:
Iwaszkiewicz, Jarosław
pseudonim Eleuter ur. 20 lutego 1894 w Kalniku, zm. 2 marca 1980 w Warszawie – polski prozaik, poeta, eseista, tłumacz i librecista, współtwórca grupy poetyckiej Skamander, współpracownik „Wiadomości Literackich”, w latach 1955–1980 redaktor naczelny miesięcznika literackiego „Twórczość”, w latach 1959–1980 prezes Związku Literatów Polskich; dyplomata, w latach 1952–1980 poseł na Sejm PRL. Czterokrotnie nominowany do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury 1957, 1963, 1965, 1966[1][2][3]. Budowniczy Polski Ludowej, Sprawiedliwy wśród Narodów Świata.
Źródło: wikipedia.org