Biblioteka Publiczna

Biesy

Tyt. oryg.: "Besy ".

Autor: Dostoevskij, Fedor Mihajlovič

Notka biograficzna

Seria prezentuje najwybitniejsze utwory literatury powszechnej. Wybór, jakiego dokonaliśmy, przypomni najlepsze historie, najciekawszych bohaterów i wiersze, które weszły do kanonu czytelniczego. Naszą serię wyróżniają nowoczesna szata graficzna i przyjazny format. Jesteśmy przekonani, że lektura światowej klasyki stanie się teraz prawdziwą przyjemnością.Fiodor Dostojewski w Biesach(1871-1872) poddaje krytyce rosyjski ruch

rewolucyjny, przedstawiając metodydziałania terrorystów i antypaństwowych wywrotowców. Opisuje procesy powstania niebezpiecznych ideologii i mechanizm walki o władzę. W utopijnej wizji Szygalewa, jednego z bohaterów powieści, pojawia się koncepcja społeczeństwa podzielonego na zastraszonych niewolników i donosicieli oraz grupę uprzywilejowanych polityków, którzy kontrolują cały system.Ten fikcyjny pomysł został później uznany za przepowiednię totalitaryzmu stalinowskiego.

Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):

(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)

Dostoevskij, Fedor Mihajlovič

Urodzony: 30 października 1821 Zmarły: 28 stycznia 1881 Rosyjski powieściopisarz. Studiował w Petersburgu inżynierię. Początkowo zarabiał jako tłumacz. Już pierwsza powieść „Biedni ludzie” 1845, wydanie polskie 1929 przyniosła mu wielki sukces. W kolejnych stał się mistrzem analizy psychologicznej. Tworzył prozę na pograniczu realności i wyobraźni. Był zafascynowany irracjonalnymi pierwiastkami natury ludzkiej oraz walką dobra ze złem czającym się wszędzie. Tu: „Sobowtór” 1846, wydanie polskie 1962, „Białe noce” 1848, wydanie polskie 1902. Na dalszą [>>] twórczość wywarło silny wpływ aresztowanie go za działalność polityczną, wyrok śmierci 1849 zamieniony na katorgę i służbę wojskową, które to przeżycia znalazły oddźwięk m.in. we „Wspomnieniach z domu umarłych” 1860-1862, wydanie polskie 1897. Atakował ówczesny indywidualizm filozoficzny, dopatrując się w nim destrukcyjnego wpływu na człowieka i jego moralność, m.in. w „Notatkach z podziemia” 1864, wydanie polskie 1929 oraz w „Zbrodni i karze” 1866, wydanie polskie 1887-1888. Mimo sukcesu jednej z najwybitniejszych swoich powieści - „Zbrodni i kary” – popadł w długi i uciekł przed wierzycielami za granicę 1867-1871, gdzie wydał „Idiotę” 1868, wydanie polskie 1909 oraz „Biesy” 1872, wydanie polskie 1908. Ta druga powieść przyniosła mu europejski rozgłos. W „Braciach Karamazow” 1879-1880, wydanie polskie 1913 potępił zarówno kapitalistyczną cywilizację, jak ruchy socjalistyczne i rewolucyjne, zarzucając im zagubienie wartości chrześcijańskich i opowiadając się stanowczo przeciwko ateizmowi. Był pisarzem pełnym moralnej pasji, nowatorem artystycznym wahającym się między skrajnym sceptycyzmem i nadzieją. Jest jednym z największych pisarzy czasów nowożytnych, wywarł duży wpływ na literaturę światową. W polskich przekładach także: „Dzieła” 1928-1929, „Z pism” tom 1-11, 1955-1964.

Źródło: lubimy czytać

---

Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki: