Biblioteka Publiczna

Zemsta należy do mnie

Tytuł oryginału: "Vengeance m`appartient, ".

Autor: NDiaye, Marie

Notka biograficzna

Marie NDiaye uznawana jest za jedną z największych współcześnie żyjących francuskich pisarek. Jej ostatnia powieść "Zemsta należy do mnie" (2021) odbiła się szerokim echem wśród francuskiej krytyki. Jej bohaterką jest adwokatka, która podejmuje się obrony morderczyni trojga własnych dzieci. Jak zrozumieć tę zbrodnię? Kochająca, a w oczach znajomych wzorowa i szczęśliwa matka postanawia

odebrać życie tym, których darzy największym uczuciem. Mąż oskarżonej to trudne zadanie powierza mecenas Susane. Mężczyzna zdaje się nie pamiętać, że w przeszłości z adwokatką połączyło go dziwne zdarzenie. Ale czy rzeczywiście ono miało miejsce, czy jest tylko wytworem wyobraźni naszej bohaterki? Mecenas Susane to uciekinierka ze swojej klasy społecznej - rodzice widzą w niej jeden wielki sukces, ona sama natomiast cierpi na syndrom oszustki, tym bardziej, że robotnicze pochodzenie nie pozwala jej odnaleźć się w burżuazyjnym środowisku palestry. Jak w wielu książkach NDiaye awans klasowy się tu nie do końca udaje, a cena, jaką się płaci za "życie pomiędzy" jest ogromna: mecenas Susane jest kobietą bez właściwości, pozbawioną imienia, zredukowaną do swojej zawodowej roli. Co połączy adwokatkę z morderczynią? W czym ich los okaże się podobny? Jak w wielu książkach NDiaye przemieszczamy się w tej opowieści w czasie i przestrzeni, teraźniejszość przeplata się tu z przeszłością, krzyżują się narracyjne punkty widzenia. Specyficzny język powieści tętni jakby osobnym życiem, nadając powieści halucynacyjne, oniryczne tempo. Nie wiemy już, co jest prawdą, a co nie, czy istnieje w ogóle jakaś prawda czy tylko poszczególne prawdy jednostek. Czy możemy ufać naszym wspomnieniom - zdaje się pytać NDiaye - czy nasza pamięć to krętaczka? "Zemsta należy do mnie" swą wyrafinowaną strukturą rozsadza gatunkowe ramy. Z jednej strony czyta się ją jak thriller, z drugiej jak traktat o społecznej hierarchii, męskiej dominacji i opresji kobiet. Nie jest to jednak w żaden sposób proza ideologiczna. Rządzą nią wieloznaczność i ambiwalencja. Jak odmalowane tu Bordeaux, z jego mroczną historią handlu niewolnikami, wszystko zasnuwa mgła.

Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):

(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)

NDiaye, Marie

Marie NDiaye urodzona 4 czerwca 1967 roku w Pithiviers córka Senegalczyka i Francuzki, dorastała na przedmieściach Paryża. Wychowywana tylko przez matkę we Francji, w wieku 18 lat opublikowała swoją pierwszą powieść Quant au riche avenir 1985. Dostrzeżona przez Jérômea Lindona z wydawnictwa Minuit szybko porzuciła studia, by poświęcić się całkowicie pisarstwu i od tego czasu wydawać powieści i zbiory opowiadań. Po 23 latach jej dorobek literacki liczy około 20 książek, które zostały wydane głównie nakładem wydawnictw Minuit i Gallimard. Są to m.in. Comedie classique [>>] 1988, La femme changée en bûche 1989, La sorcière 1996. Marie NDiaye to nietypowa powieściopisarka, która zaskakuje oryginalnością swych opowieści, traktujących w większości o kobietach i skomplikowanych relacjach międzyludzkich. W 2001 jej powieść Rosi Carpe została nagrodzona Nagrodą Femina, a w 2003 adaptacja jej powieści Papa doit manger zagościła na scenie Comédie-Française. Za Trzy silne kobiety została wyróżniona prestiżową Nagrodą Goncourtów.

Źródło: soniadraga.pl

---

Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki: