Biblioteka Publiczna

Bandera : ikona Putina

"Ikona Putina "

Autor: Romanowski, Wiesław

Notka biograficzna

Historia człowieka, który wciąż, ponad pięćdziesiąt lat po swojej śmierci, dzieli dwa sąsiadujące narody. Dla części Ukraińców Stepan Bandera jest bohaterem narodowym, dla Polaków - mordercą. Legendę Bandery wykreowała śmierć, która przyszła z rąk KGB... W jaki sposób ten syn greckokatolickiego księdza stał się przywódcą Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów,

odpowiedzialnym za ludobójstwo co najmniej 100 tysięcy polskich cywilów na wschodnich terenach Polski po II wojnie światowej? Autor - dziennikarz i reporter specjalizujący się w tematyce wschodniej, opierając się na niepublikowanych dotąd materiałach z archiwów niemieckich i ukraińskich oraz amerykańskich i żydowskich ukazuje postać człowieka uwikłanego w wielką historię. Wiesław Romanowski komentuje też bieżące poczynania parlamentów polskiego i ukraińskiego dotyczące zbrodni na Wołyniu, a także omawia ciągle żywy zwłaszcza na zachodniej Ukrainie kult Stepana Bandery.

Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):

(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)

Romanowski, Wiesław

Wiesław Włodzimierz Romanowski ur. 18 sierpnia 1952 w Koszalinie – polski dziennikarz, publicysta, reportażysta, uczestnik opozycji w okresie PRL. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego, Instytut Socjologii 1976. W czasie studiów należał do Zrzeszenia Studentów Polskich, a od 1977 był członkiem Związku Socjalistycznej Młodzieży Polskiej. Po ukończeniu studiów krótko pracował w koszalińskich Zakładach Przemysłu Elektronicznego „Kazel”, a następnie jako referent w Komisji Planowania Urzędu Wojewódzkiego. W latach 1979–1980 był instruktorem Zarządu Wojewódzkiego ZSMP [>>] w Koszalinie. W 1980 był rzecznikiem prasowym Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego NSZZ „Solidarność” w Koszalinie, a następnie redaktorem naczelnym tygodnika „Sierpień 80”. Internowany w stanie wojennym, przebywał w ośrodkach internowania w Wierzchowie i Darłówku, zwolniony w kwietniu 1982. Po zwolnieniu powrócił do Koszalina, gdzie pracował w Okręgowym Zakładzie Transportu 1983–1985, jako nauczyciel 1986 oraz jako specjalista w Zakładzie Techniki Medycznej 1987–1988. Jednocześnie kolportował wydawnictwa niezależne. W latach 1989–1991 był wiceprzewodniczącym Wojewódzkiego Komitetu Obywatelskiego w Koszalinie. Od 1990 do 1992 pełnił funkcję redaktora naczelnego koszalińskiej rozgłośni Polskiego Radia. Od 1992 dziennikarz niezależny, prywatny producent telewizyjny. Kierował TV Koszalin 1992–1995, Studiem Reporter 1995–1996. W latach 1998–2003 był korespondentem TVP w Kijowie. Współpracował z Polskim Radiem, BBC, „Wprost”, „Polityką”, „Rzeczpospolitą”, „Głosem Pomorza”, „Dziennikiem Polskim” w Londynie. Dla TVP1 i TVP2 wyprodukował według własnych scenariuszy ponad 40 reportaży i 10 filmów dokumentalnych, poświęconych głównie tematom rosyjskim i ukraińskim. Był działaczem KLD, z ramienia Kongresu dwukrotnie ubiegał się o mandat parlamentarzysty. W latach 1994–1998 zasiadał w Radzie Miasta Koszalin. Od 2003 niezależny reporter, publicysta i konsultant ds. Wschodu. W latach 2009–2011 pełnił funkcję wicedyrektora Instytutu Polskiego w Mińsku. Obecnie jest konsulem w konsulacie generalnym w Grodnie na Białorusi.

Źródło: https://pl.wikipedia.org

---

Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki: