Biblioteka Publiczna

Przytul mnie : [osiem inspirujących lekcji Nicka Vujicica, opartych na prawdziwej historii jego życia, których twoje dziecko nie powinno przegapić

Tytuł oryginału : "Give me a hug ".

Autor: Vujicic, Nick

Notka biograficzna

Przytul mnie jest książką opartą na prawdziwej historii australijskiego mówcy motywacyjnego,Nicka Vujicica,który urodził się kaleki bez rąk i nóg.
"Szczęśliwe życie to twój wybór. Wiele osób uważa, że nie jest mi dane żyć normalnie, ponieważ nie mam nóg i rąk. Mogę w to uwierzyć i przestać się starać.
Mogę zostać w domu i czekać, aż inni

się mną zajmą. Jednak, zamiast tego, wybrałem wiarę w to, że będę robić, co zechcę, zawsze na moich warunkach. Wybrałem szczęście. I dlatego, jestem zawsze szczęśliwy, nieustannie wdzięczny".
Przytul mnie to zbiór opowieści o nadziei i wierze. I co najważniejsze - o miłości. Bez miłości życie Nicka nie byłoby takie, jakie jest!

Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):

(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)

Vujicic, Nick

Nick Vujicic, właściwie Nicholas James Vujicic ur. 4 grudnia 1982 w Melbourne – australijski ewangelizator i mówca motywacyjny pochodzenia serbskiego urodzony z rzadką chorobą znaną jako zespół tetra-amelia, czyli całkowitym wrodzonym brakiem kończyn. Na całym świecie prowadzi wykłady na temat niepełnosprawności, motywacji i wiary w Boga. Nick urodził się jako najstarsze dziecko pastora i pielęgniarki. Rodzice byli zszokowani, gdy okazało się, że nie ma obu rąk ani nóg, jedynie jedną zdeformowaną stopę z dwoma palcami. Początkowo nie mógł chodzić do zwykłej szkoły, [>>] ponieważ prawo stanu Wiktoria zakazywało tego dzieciom niepełnosprawnym fizycznie. Jednak gdy prawo się zmieniło, Vujicic był jednym z pierwszych niepełnosprawnych uczniów uczęszczających do szkoły razem z pełnosprawnymi. W szkole był poniżany przez kolegów, przez co miał depresję i myśli samobójcze. W wieku 8 lat próbował popełnić samobójstwo poprzez utopienie się. Później zrozumiał, że może inspirować innych, dawać im wiarę i nadzieję. Gdy mama pokazała mu artykuł w gazecie o mężczyźnie, który radzi sobie w codziennym życiu mimo niepełnosprawności, Nick uświadomił sobie, że nie jest jedyny, i postanowił pokonać swoją chorobę. Nauczył się samodzielnie wykonywać wszystkie niezbędne, codzienne czynności: pisać używając palców u stopy, używać komputera, czesać się, golić, myć zęby, odbierać telefon, pić wodę ze szklanki, jeździć na deskorolce, a nawet kopać piłki tenisowe, grać w golfa, surfować czy grać na perkusji. W wieku około siedemnastu lat został przewodniczącym szkoły i pomagał organizacjom charytatywnym i kampaniom o niepełnosprawności. Wkrótce założył własną organizację non-profit „Life Without Limbs” Życie Bez Kończyn i przemawiał w grupie modlitewnej. W 2005 roku został nominowany do nagrody „Młody Australijczyk Roku”. Studiował księgowość i planowanie finansów na Griffith University.

Źródło: https://pl.wikipedia.org

---

Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki: