"Plaża dla psów" to opowieść stworzona przez jednego z największych, europejskich bardów, Jacka Kaczmarskiego. Pierwsze wydanie pochodzi z roku 1998. Plaża w Perth jest świadkiem niewielkich kłótni, śmiechu oraz rozmów głównych bohaterów. Obok nich Ivan buduje piękne piaskowe rzeźby. To właśnie na tej plaży ma dojść do zdarzania, które na zawsze odmieni losy ich wszystkich. To doskonale napisana opowieśc
o ludzkich marzeniach oraz ich poszukiwaniu "ziemi obiecanej". To także dowód na to, iż człowiek myślący nie jest w stanie pozostawić za sobą tego, co go boli. Autor przekonuje również, iż niebo stworzone jest dla tych, którzy nie boją się ubrudzić i potrafią oczyścić.
Jacek Marcin Kaczmarski ur. 22 marca 1957 w Warszawie, zm. 10 kwietnia 2004 w Gdańsku – polski poeta, prozaik, kompozytor i piosenkarz, twórca tekstów piosenek. Znany głównie dzięki piosenkom o tematyce historycznej Rejtan, czyli raport ambasadora; Sen Katarzyny II, Lekcja historii klasycznej, Jałta, Ballada wrześniowa i społeczno-politycznej Mury, Nasza klasa, Obława.
Postać powszechnie kojarzona z etosem pierwszej „Solidarności” oraz stanem wojennym – okresem, kiedy jego liryka, rozpowszechniana w nieoficjalnych wydawnictwach, identyfikowana była jako głos antykomunistycznej [>>] opozycji.
Jacek Kaczmarski był synem wieloletniego prezesa Zarządu Głównego Związku Polskich Artystów Plastyków Janusza Kaczmarskiego, oraz malarki Anny Trojanowskiej-Kaczmarskiej, która po swojej matce Felicji z domu Szlachtaub była żydowskiego pochodzenia. Uczęszczał do XV Liceum Ogólnokształcącego im. Narcyzy Żmichowskiej w Warszawie do tej samej klasy uczęszczał m.in. Jarosław Lindenberg. W 1980 ukończył studia na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego.
Działalność artystyczną rozpoczął w połowie lat 70. XX w., jednak teksty do wielu utworów powstawały dużo wcześniej. Zadebiutował na Warszawskim Jarmarku Piosenki w 1976 roku, a rok później na Studenckim Festiwalu Piosenki w Krakowie zdobył nagrodę za utwór Obława. Związany był z kabaretem „Pod Egidą” Jana Pietrzaka, grupą Piosenkariat oraz Teatrem na Rozdrożu.
W 1979 wraz z Przemysławem Gintrowskim i Zbigniewem ?apińskim przygotował program poetycki Mury. Następnym wspólnym programem był Raj. W 1981 roku Jacek Kaczmarski zdobył nagrodę dziennikarzy na Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu za Epitafium dla Włodzimierza Wysockiego, następnie w sierpniu drugą nagrodę na Festiwalu Piosenki Prawdziwej w Gdańsku. Kolejne programy to Muzeum – poetyckie interpretacje polskiego malarstwa nawiązujące do ostatnich dwustu lat polskiej historii oraz Krzyk – z tytułowym utworem napisanym do obrazu Edwarda Muncha. Utwór Mury stał się, wbrew pierwotnemu znaczeniu, hymnem rodzącej się „Solidarności” i antykomunistycznej opozycji.
W 1984 został członkiem Redakcji Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa w Monachium z własnym programem „Kwadrans Jacka Kaczmarskiego”. Pisał też komentarze polityczne, prowadząc audycję tego radia „Fakty, Wydarzenia, Opinie”. W tym samym czasie wydawane nielegalnie w podziemiu kasety z utworami Kaczmarskiego krążyły po Polsce. W RWE pracował do zamknięcia sekcji polskiej w 1994 roku. Na emigracji powstały kolejne nowe zbiory poezji i albumy, a wśród nich: Zbroja 1982, Przejście Polaków przez Morze Czerwone 1983, Mój Zodiak 1985, Kosmopolak 1987, Notatnik australijski 1988, Dzieci Hioba 1989 oraz Głupi Jasio 1989.