Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):
(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)
CzN nr IV
ul Wiktorska 10
tel. 22 845 00 88
Sygnatura: 11.398
Numer inw.: 11398
Dostępność: tylko na miejscu
schowek
Notka biograficzna:
Kniaźnin, Franciszek Dionizy
Franciszek Borgiasz Dionizy Kniaźnin, inna forma nazwiska Kniażnin, krypt.: F.D.K.; F.K. ur. 4 października 1750 w Witebsku, zm. 25 sierpnia 1807 w Końskowoli – poeta, dramatopisarz i tłumacz polskiego oświecenia. Pisał wiersze patriotyczne, religijne, ody, sielanki, erotyki, bajki i dramaty. Przyszedł na świat pomiędzy 1 a 8 października roku 1750, w rodzinie spolszczonej szlachty białoruskiej spod Smoleńska, jako syn Leona Ignacego i Anastazji. Kształcił się w kolegium jezuickim do retoryki włącznie w Witebsku. 15 sierpnia roku 1764 wstąpił do zakonu jezuitów i studiował [>>] w seminariach zakonnych w Połocku nowicjat 1764/1765, Nieświeżu nowicjat 1765/1766, studia: filozofia 1767/1768 – 1769/1770 i Słucku studia: retoryka 1766/1767. Od 1770 roku pracował jako nauczyciel w kolegium warszawskim ucząc kolejno w infimie majoris, gramatyce i syntaksie, a po kasacie zakonu jezuitów przeszedł ze względu na brak: ślubów ostatecznych, studiów teologicznych i święceń kapłańskich do stanu świeckiego i został sekretarzem Adama Kazimierza Czartoryskiego. Wkrótce potem towarzyszył Czartoryskiemu w podróżach po kraju i do kurortu Karlsbad. W XVIII wieku był członkiem loży masońskiej Świątyni Izis. Od 1781 do 1783 roku pracował w bibliotece Załuskich, następnie przebywał na dworze Czartoryskich w Puławach. Po II rozbiorze Polski stan zdrowia psychicznego Kniaźnina zaczął się pogarszać, dlatego wycofał się z życia towarzyskiego i osiadł w spokojniejszej Końskowoli, gdzie opiekę nad nim roztoczył ksiądz Franciszek Zabłocki. Zmarł tamże w 1807 roku. Na cmentarzu przykościelnym w Końskowoli zachował się poświęcony mu pomnik nagrobny.
Franciszek Kniaźnin zadebiutował w 1776 roku tomem Bajek. Kolejne dzieła to wydane w 1779 2 tomy Erotyków. Twórczość tego okresu zbliżona była do tendencji rokokowych, jednak nie brak było też utworów refleksyjnych odrzucających ograniczenia zarówno rokoka, jak i klasycyzmu. Pod wpływem znajomości z Franciszkiem Karpińskim twórczość Kniaźnina w latach 1781–1783 zbliżyła się do sentymentalizmu. W czasie gdy przebywał w Puławach pisał głównie dworskie dramaty oraz ody refleksyjne i dotyczące wydarzeń publicznych. W latach 1787–1788 wydano w trzech tomach kompletny zbiór jego Poezji, a od 1794 do 1796 roku Franciszek Kniaźnin tworzył rękopis zawierający wszystkie jego utwory.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Franciszek_Dionizy_Knia%C5%BAnin
Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki:
