Kazimierz Moszyński 1887-1959
W roku 1906 podjął studia biologiczne w Szwajcarii, skąd po trzech latach przeniósł się na Akademię Sztuk Pięknych w Krakowie, jednak i te studia szybko porzucił. Od roku 1912 przygotowywał i realizował na własną rękę badania terenowe nad kulturą ludową. W roku 1922 otrzymał stanowisko starszego asystenta a w 1924 kierownika Oddziału Etnologii Słowiańskiej w Instytucie Antropologicznym Towarzystwa Naukowego w Warszawie i od tego momentu poświęcił się wyłącznie pracy naukowej.
Mimo braku formalnego wykształcenia uniwersyteckiego w roku [>>] 1926 otrzymał Katedrę Etnografii Słowian w ramach organizowanego na Uniwersytecie Jagiellońskim Studium Słowiańskiego i cztery lata później otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, zaś po kolejnych czterech latach profesora zwyczajnego. W latach 1935-1940 kierował Zakładem Etnologii i Etnografii na Uniwersytecie w Wilnie. Po zakończeniu wojny powrócił na Uniwersytet Jagielloński, gdzie ponownie objął Katedrę Etnografii Słowian.
W pracy naukowej i dydaktycznej kładł nacisk przede wszystkim na badania terenowe: między innymi w latach 1924-1928 w stu równomiernie rozrzuconych na terenie Polski wsiach badał kulturę materialną, natomiast od roku 1930 przez dwa lata prowadził równie systematyczne i rozległe studia nad kulturą duchową, wyniki tych eksploracji trafiły do Atlasu kultury ludowej w Polsce trzy zeszyty, 1934-1936. Brał również udział w wyprawie na Zachodnią Białoruś 1926, prowadził kwerendy w muzeach Bułgarii, Jugosławii, Węgier i Austrii 1926-1928, uczestniczył w badaniach muzykologicznych na Polesiu 1932 i pracach Instytutu Zachodniego i Biura Studiów dla Zagadnień Ziem Odzyskanych 1947, zainicjował badania nad ludową wiedzą o drzewach oraz drewnie 1953.
Najważniejsze prace Moszyńskiego to Kultura ludowa Słowian 1929, 1939 - syntetyczne opracowanie kultury materialnej i duchowej tej grupy etnicznej, oraz Człowiek: wstęp do etnografii powszechnej i etnologii 1958.